பதஞ்சலியின் சூத்திரங்கள் (1) -ருத்ரா

by நாரதர் Mon May 16, 2011 3:44 pm

(1) சமாதி பாதம்

-----------------------

1. அத: யோகாநு சாஸனம்

ஒருமை அல்லது யோகம் என்றால்

ஒருப்படுதல் எனும் உருப்படுதல் தான்.

2. யோக: சித்த விருத்தி நிரோத:

எண்ணங்கள் கிளை பெருக்குவது

ஒருப்படுதலுக்கு எதிர்ப்படுதல் ஆகும்.

3. ததா த்ரஷ்டு; ஸ்வரூபே அவஸ்தானம்.

அக்கிளைகள் அகல்வதே

ஒருமையடைந்த உயிரம் எனும் புருஷன்.

(புருஷன் என்பது அப்பட்டமான உயிர் மட்டுமே

நிரம்பிருக்கும் பாண்டம். அதுவே இங்கு உயிரம்)

4. விருத்தி ஸாருப்ய மிதரத்ர

கிளைகள் பரப்பி பெருகி

பாண்டத்தில் நிறைந்ததையே தன் வடிவம் என்று

உயிரம் நினைத்துக்கொள்கிறது.

5. விருத்தய பஞ்சதய்ய: க்லிஷ்டா (அ) க்லிஷ்டா

ஐந்தாய் கிளை விட்டு முக்குணத்துள் இருக்கும்.

முக்குணங்களில் கூட நல்லவை தீயவை உண்டு.

(சத் என்பது உண்மை.

ரஜோ என்பது ஒளிர்மை

தமோ என்பது இருள்மை)

6. ப்ரமாண விபர்யய விகல்ப நித்ரா ஸ்ம்ருதய

மெய்யறிவு பொய்யறிவு கற்பனை உறக்கம் நினைவு

இவையே ஐந்து கிளைகள்.

7. ப்ரத்யக்ஷானு மானாகமா ப்ரமாணானி

கண்டது அறிந்து உள்ளிருப்பதை ஊகம் செய்து

அறிந்தவர் அறிந்ததையும் அதனுடன் இழைத்து

முற்றாய் அறிவதே ப்ரமாணம் எனும் மெய் அறிவு.

8. விபர்யயோ மித்யாக்ஞானமதத் ரூபப்ரதிஷ்டம்

அறியாமையே வெறியாகி ஒரு உருவம் தரித்தபின்

அதையே நிறுவி அழகு பார்ப்பது

விபர்யா என்னும் பொய் அறிவு.

9. சப்தக்ஞானானுபாதீ வஸ்து சூன்யோ விகல்ப

ஒலிக்குறியை மட்டுமே சுவைத்து

உட்பொருள் புரியாமல் எண்ணங்களை குவிப்பது

விகல்பம் எனும் கற்பனை வடிவம்.

10. அபாவ ப்ரத்யயாலம்பனா விருத்தி நித்ரா

உணர்வு தொடாமலும் கிளை விடாமலும்

மூடுதிரைக்குள் முடங்குவதே

நித்ரா எனும் உறக்கம்.

11. அனாபூதவிஷயா (அ) ஸம்ப்ரமோஷ: ஸ்மிருதி

வெளிப்பட்ட பொருள் அறிவாகி

அழியாது தேக்கிய அணையே நினைவு.

அது ஸ்மிருதி

12. அப்யாஸ வைராக்யாப்யாம் தன்னிரோத:

முளைக்கும் கிளைகளை வெட்டியெறிய

முனைந்த கோடரியே பயிற்சி.

அது அப்யாஸம்.

13. தத்ர ஸ்திதௌ யத்னோப்யாஸ:

இடைவிடாத நிலையே

பயிற்சியின் ஆணிவேர்.

14. ஸது தீர்க்ககால-நைரந்தர்ய-ஸத்காரா

ஸேவிதாத்ரூட பூமி:

எப்போதும்

எவ்விடத்தும்

நன்மையாற்றுவதே

சிறந்த

உறுதியான் பயிற்சி.

15. த்ரஷ்டானுச்ரவிக விஷயவித்ருஷ்ணஸ்ய வசீகார

ஸம்ஞா வைராக்யம்.

அறி பொருள் அறிஞனை ஆள்வதில்லை.

அறிஞனும் அறி பொருளை ஆள்வதில்லை.

புலன் நுகர்ச்சிகளால் ஈர்க்கப்படாதவனே

உரம் பாய்ந்தவன்.

இதுவே வைராக்கியம்.

16. தத்பரம் புருஷக்யாதேர் குணவைத்ருஷ்ண்யம்.

பாண்டம் தன்னை நிறைத்திருக்கும்

நுண்மை பருமை இயற்கைகளை

கொட்டிக்கவிழ்த்தால் தான்

தான் பாண்டம் அல்லது உயிர்

என்பதை உணரும்.

இந்த உரம் நிறைந்த வெளியுணர்வே

பர வைராக்யம்.

(புருஷம் என்பதை பாண்டம் என்றே அழைப்போம்)

17. விதர்க்க விசாராநந்தா ஸ்மிதா ரூபானு

கமாத் ஸம்ப்ரஞ்ஞாத:

கேள்விகளால் துளைத்து

அதையே நினைந்து நினைந்து

அதன் தெளிவில்

எல்லையற்ற மகிழ்ச்சியுற்று

அந்த அறிபடும் பொருளே

தான் ஆகிப்போனதாய்

ஓர் ஒன்றியம் அடைவதே ஸமாதி.

"நான்" கழன்று போன

உடல் அற்ற நுண்ணுடல் இது.

இதுவே "அறி பொருளொடு ஒன்றியம்"

அதாவது ஸம்ப்ரஞ்ஞாத சமாதி.

18. விராம ப்ரத்யயாப்யா ஸபூர்வ: ஸம்ஸ்கார

சேஷோன்ய:

அறியும் செயல் அற்று

அதனால் கிளைபரப்பும்

எண்ணப்படலங்கள் கரைந்து

இதற்கு முன் இருந்த

வெறுமையில் மிஞ்சி இருப்பவை

உண்டல் உடுத்தல் உறைதல் தான்.

அறிவு ஏற்படுத்தும் நிழலே

அறி பொருள்.

இப்போது நிழல் இல்லை.

அதன் நிஜம் இல்லை.

மூளியான வெற்றுப்பாண்டம்

எனும் நிலையடு "ஒன்றுதல்"

அஸம்ப்ரஞ்ஞான ஸமாதி.

19. பவப்ரத்யயோ விதேஹப்ரகிருதிலயாநாம்

அறிவு அறிபொருள் ஆகிய இரண்டுமே

கட்டு அறுந்து வீழ்ந்த

உடல் அற்ற இயற்கைநிலையில்

உறைந்து போனவர்கள்

ஒரு உயரம் தாண்டி விட்டார்கள்.

20. ச்ரத்தா வீர்ய-ஸ்மிருதி-ஸமாதி ப்ரக்ஞாபூர்வக

இதரேஷாம்

மற்றவர்களும் ஒன்றியம் அடைகிறார்கள்.

எப்படி?

அதில் ஒரு ஈடுபாடு

அதில் ஒரு உறுதி

அதில் அதனுள் அதே நினைவு

"ஒன்றியம்" பற்றியே பற்றிக்கொள்ளும்

உணர்வின் நெருப்பு

இவற்றின் வழியே தான்!

21. இதரேஷாம் தீவ்ர சம்வேகானா மாஸன்ன

இன்னும் மற்றவர்கள்

தீவிரமாய் வேக வேகமாய்

யோகாசனப் பயிற்சிகள் எனும்

உடல் பிழிந்து

எலும்பு நரம்பு முறுக்கி

சதையையும் பஞ்சாக்கி

அந்த பாண்டமே

குழைந்து சமைந்து உருக்

குலைந்து..

"நான்" தொலைந்த

நயமான நன்னிலையில்

ஒன்றியம் அடைகிறார்கள்.

22. ம்ருது மத்யாதி மாத்ராத்வா த்ததோபி விசேஷ:

மெதுவான தீவிரம்.

நடுவான தீவிரம்.

தீவிரமான தீவிரம்

என்று மூன்று வழிகளிலும்

ஒன்றியம்

நோக்கிப்பயணிக்கலாம்.

அதற்கேற்றவாறு

கனிச்சோலை காத்திருக்கும்.

இந்த பாதையின் மைல்கற்களே

இவர்கள் உருட்டும் ஜப மாலைகள்.

23. ஈஸ்வரப்ரணி தானாத்வா

இவற்றில் எல்லாம் எளிய வழி.

வளைந்து

குழைந்து

நெளிந்து

இழைந்து

வணங்கி விடுவது.

யாரை? அல்லது எதை?

பிடிபடாத

அந்த புதிர்ப்பொருளை.

கணித அறிஞர்கள்

ஒரு சூத்திர நிரூபணத்தை தொடங்கும் முன்

"லெட் எக்ஸ் இஸ் ஈக்குவல் டு ஒய்"

இப்படியும் தொடங்கலாம்.

let yes = why

இறைவன்

ஏன் எதற்கு எப்படி

நிரூபணங்கள் நீண்டு கொண்டிருக்கட்ட்டும்.

கவலையில்லாமல்

வணங்கு.

கவலையே இல்லாமல் போக

வணங்கு,

அது கல்லா பூவா

அது கணிதமா விஞ்ஞானமா

அது குவார்க்கா குளுவானா

(quarks or gluons?)

வணங்கிப்பார்.

விளங்கலாம்.

விளங்காமல் போகலாம்.

சிவக்குளியலில்

நித்திய நீராடல் செய்யும்

யோகியின் எளிய சூத்திரம் இதுவே.

"உன் சிறு கோவணத்துணியை

அடித்து துவைத்து

அலசி அங்கே காயப்போடு.

அது பிரபஞ்சம்."

சக்கர நாற்காலியில்

உட்கார்ந்து கொண்டு

ஸ்டீ·பன் ஹாகிங் என்ற மேதை

அந்த கந்தைத்துணியின்

கருந்துளைகளில் (black holes)

அனல் வீசும்

கனல் புள்ளிகளை

கணக்கீடு செய்கிறார்.

ஸமாதியில் அமர்ந்த யோகிக்கு

தெரிவதோ

அது சிவனின் புலித்தோல்.

நன்றி திண்ணை