தமிழ்நாட்டு கல்வெட்டுகளைப் படிக்க சமஸ்கிருத அறிவு தேவையா?

கடந்த ஆண்டு ஜனவரி மாதத்தில் சென்னை உயர்நீதி மன்றம் ஒரு நல்ல கேள்வியை எழுப்பி இருந்தது. அந்த கேள்வி இதுதான் : நினைவுச் சின்னத்தை பாதுகாக்க சமஸ்கிருத அறிவு தேவையா?. அந்த வழக்கின் சாராம்சம் இதுதான்:

2009 ஆம் ஆண்டு இறுதியில் தமிழ்நாடு அரசுப் பணியாளர் தேர்வாணையம் (Tamil Nadu Public Service Commission) கல்வட்டாய்வாளர், தொல்லியல் அதிகாரி, நினைவுச்சின்னப் பாதுகாப்பாளர் போன்ற 5 பணியிடங்களுக்கு விண்ணப்பங்களை வரவேற்றிருந்தது. தமிழ் மற்றும் வரலாறு ஆகிய இரண்டு துறைகளிலும் முதுகலைப் பட்ட படிப்பையும், கல்வெட்டியலில் பட்டயப் படிப்பையும் (Diploma in Epigraphy) முடித்திருந்த திரு.நல்லா முகம்மது என்பவர் தமது விண்ணப்பத்தைச் சமர்பித்திருந்தார்.
விண்ணப்பதாரர் இந்து சமயத்தைச் சார்ந்தவர் இல்லை என்ற காரணம் காட்டி தேர்வாணையம் இவரது விண்ணப்பத்தை நிராகரித்தது.

கல்வெட்டாய்வாளர் அல்லது தொல்லியல் அலுவலர் பதவிக்குச் சமயம் தடையாக இருப்பின் நினைவுச் சின்னப் பாதுகாப்பாளர் (Curator) என்ற பதவிக்காவது தனது விண்ணப்பத்தைப் பரிசீலனை செய்யுமாறு தேர்வாணையத்தைக் கேட்டுக் கொண்டார் திரு. நல்லா முகம்மது.

அதற்குப் பதிலளித்த தமிழ்நாடு அரசு தொல்லியல் துறை திரு.நல்லா முகம்மது தமக்கு சமஸ்கிருதம் தெரியும் என்பதற்கு எந்த ஆவணத்தையும் சமர்ப்பிக்கவில்லை என்று காரணம் கூறி அவரது விண்ணப்பத்தை நிராகரித்தது.

இதற்குத்தான் மேற்சொன்ன கேள்வியை நீதிமன்றம் கேட்டது. நாம் வழக்கிற்கு உள்ளே போக வேண்டியதில்லை. நீதிமன்றம் எழுப்பிய கேள்வியைத்தான் சிந்தனைக்கு எடுத்துக் கொள்கிறோம்.
தமிழ்நாட்டில் உள்ள கல்வெட்டுகளைப் படிக்க சமஸ்கிருத அறிவு ஏன் தேவைப்படுகிறது? தேவைப்படுவதாக எப்படி தமிழ்நாடு அரசு தொல்லியல் துறை கருதுகிறது?

தமிழ்நாட்டில் மிகப் பழங்கால கல்வட்டுகளில் பிராமி எழுத்துக்கள் உள்ளன என்பது உண்மைதான், அந்த பிராமி எழுத்துக்கள் கூட வடமொழி எழுத்துக்கள் இல்லையே! வடமொழிக்கு ஏது எழுத்து? பிராமி என்பது கூட தமிழ் எழுத்துக்களின் பழைய வடிவம் தானே! வேண்டுமானால் வடபிராமி தென்பிராமி என்று இருவகையாகப் பிரிக்கலாமே ஒழிய இரண்டுமே தமிழ் எழுத்துக்களின் வடிவத்தில்தானே எழுதப்பட்டன? வடமொழிக்கு என்று எழுத்து வடிவமே இல்லாதபோது வடமொழி எழுத்துக்களில் கல்வெட்டு வந்திருக்க முடியாதே! வட பிராமி என்பது வட இந்தியாவில் வழங்கிய வடதமிழ் (கொச்சைத்தமிழ்) தென்பிராமி என்பது தென்னிந்தியாவில் வழங்கிய தமிழி எனப்படும் எழுத்து வடிவம்தானே! இதை கல்வெட்டு ஆராய்ச்சியாளர்கள் அனைவரும் ஒப்புக் கொள்கின்றனரே!

மிகப் பிற்காலத்தைச் சேர்ந்த கல்வெட்டுக்களில் வேண்டுமானால் வடமொழிச் சொற்கள் பல்லவ கிரந்த எழுத்துக்களில் எழுதப்பட்டன என்றாலும் அவை ஒன்றிரண்டு வரிகளில் முடிக்கப்பட்டு மேல் விவரங்கள் முழுமையும் தமிழில்தானே இருப்பதாகக் கல்வெட்டு ஆராய்ச்சியாளர்கள் கூறுகிறார்கள்? பல்லவ கிரந்தத்தில் கூட பல தமிழ் எழுத்துக்களின் வடிவம் அப்படியே ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டுதானே வழங்கி வருகிறது?

உண்மைகள் இப்படி இருக்க வடமொழி தெரிந்தால் தான் கல்வெட்டுகளை ஆய்வு செய்யலாம் என்பதை எதன் அடிப்படையில் தமிழ்நாடு அரசு தொல்லியல் துறை கூறுகிறது? இது தமிழ்நாட்டின் கல்வெட்டுகளை தமிழன் படிக்கக் கூடாது என்பதற்காகவும், இது ஏதோ சமஸ்கிருதம் தெரிந்தவர்களுக்கு மட்டுமே உரியது என்பது போலவும் தொனிக்கிறதே!

தமிழ்நாட்டின் தொடர்பாக உள்ள ஏறத்தாழ 60,000 தமிழ்க் கல்வெட்டுகளில் சுமார் 3000 கல்வெட்டுகள்தான் படி எடுத்து கல்வெட்டியல் துறையால் வெளியிடப்பட்டிருக்கின்றன. எஞ்சிய பெரும்பகுதி மைசூரில் தூங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன. அவற்றை சென்னைக்குக் கொணர்ந்து படி எடுத்து வெளியிட்டால் தமிழ்நாட்டின் பல உண்மை வரலாறுகள் வெளிவருவதற்கு ஏதுவாகும்.

(நன்றி: தெய்வமுரசு ஆன்மிக மாத இதழ் - ஜூன் 2011)

நல்ல தொகுப்பிற்கு நன்றி,

நீதிமன்றம் என்ன தீர்ப்பு சொல்லுச்சுன்னு தெரியுமுங்களா, அது தெரியாம அப்படியே அம்போன்னு விட்டுட்டுட்டு கேள்விக்கு போயிட்டோம்.
சரி தமிழ்நாட்டுல தமிழ்க்கல்வெட்டுதான் கிடைக்கணும்னு ஏதாவது விதி இருக்கா- அப்படியாரும் சட்டம் போட்டதா தெரியலை.

சமஸ்கிருதத்துக்கு வரிவடிவம் இல்லைனு சொல்லறீங்க அப்புறம் அதை பல்லவ கிரந்த எழுத்துல எழுதுநாங்கன்னும் சொல்லறீங்க அப்ப சமஸ்கிருதத்த வேற எழுத்துல எழுதலாம்னு நீங்க ஒத்துக்கறீங்க

அது ரெண்டுவரியோ , நாலுவரியோ, அது என்ன என்றே தெரியாமல் அவர் அப்பதவியில் என்னசெய்யபோகிறார்

நினைவு சின்ன பாதுகாவலர் பணி என்பது வாட்ச்மேன் போஸ்டிங்க இருந்தா பிரச்சினை இல்லை வேறெதாவதா இருந்தா அவர் எப்படி என்னசெய்வார்?

ஆகவே அவர் தேவையான மொழிகளை அறிந்திருப்பது அவசியமே.

தமிழ் ஆர்வலர்கள் என்போர் தமிழ்மீதுள்ள அளவில்லா அன்பால் இப்படி சொல்வார்கள் இத்தகைய அணுகுமுறை தமிழுக்கும் தமிழருக்கும் நன்மைபயக்காது. நாம் குழந்தைகள்மீது இருக்கும் நமது பாசத்தைக்காட்ட மென்மையாகக் கட்டியணைக்கிறோம் அதுதான் நல்லது. பாசப்புயல் என நினைத்துக்கொண்டு இறுக்கி அணைத்தால் குழந்தை மயங்கிவிழுந்துவிடும் தமிழ்த்தாயை பலபேர் அப்படித்தான் செய்கிறார்கள் ஒரே மாற்றம் இங்கு குழந்தைகள் தம்தாயை மூச்சுதத்திணர வைக்கின்றனர்.
நன்றி.